Eelco Poelarends werkt als jeugdwerker in de Nederlands Gereformeerde Kerk de Proosdij in Ede. ‘Er wordt vaak gezegd: “Je bent welkom zoals je bent in de kerk.” Maar zijn kinderen en jongeren ècht welkom, of alleen als ze zich netjes gedragen?’
De Proosdij kun je volgens Eelco typeren als een behoorlijke ‘melting pot’. ‘Qua leeftijd hebben we het hele spectrum: van jonge gezinnen tot ouderen. De gemeente kiest er bewust voor om een jeugdwerker voor twee dagen in dienst te nemen. De gerichtheid op kinderen en tieners uit zich ook in de cultuur, legt Eelco uit met een mooi recent voorbeeld.
Hoeveel ouders zijn er niet die intense kinderen hebben, en denken: “Oef, vandaag gaan we maar niet”
Genadebommetjes
‘Onlangs sprak ik tijdens een kinderdienst, toen twee van mijn eigen kinderen als gevolg van een drukke week met o.a. de Avondvierdaagse, onrustig waren en om aandacht vroegen. Dat was best ingewikkeld, want ik wilde wel daar mijn verhaal doen. Dit voorval heeft me aan het denken gezet. Want hoeveel ouders zijn er niet die intense kinderen hebben, en denken: Oef, vandaag gaan we maar niet. Of volwassenen die zeggen: “He, vervelend, er is geen kinderdienst vandaag, nu zitten die drukke kinderen in de dienst.” Dit doet mij echt verdriet. Het is toch vreselijk dat ouders hierdoor niet naar de kerk durven te gaan? Terwijl je zulke situaties ook kunt zien als ‘genadebommetjes.’ Als de neiging in een kerk ontstaat om alles heel goed te regelen, kunnen kinderen dit soms wat ontregelen. Juist dan komt het erop aan: hoe ga je hier als kerk mee om?’
Wat volwassenen vooral bijblijft is hoe je deze situatie hebt voorgeleefd
Balanceren
Dat is een balanceer-act, geeft Eelco eerlijk toe. ‘Tijdens het gebed aan het begin van de dienst wilde mijn dochter mijn been niet loslaten, dus besloot ik haar op te tillen en met haar op mijn armen sprak ik het gebed uit. Dat kan natuurlijk prima. Later tijdens die bewuste dienst sprak ik mijn zoon vanaf het podium tijdens de preek aan en zei tegen hem: “Ga je rustig zitten, zodat ik mijn verhaal kan vertellen? Of ga je liever naar buiten om rustig te worden?” Er kwam toen een gemeentelid naast hem zitten. Want ja, je bent welkom zoals je bent, maar tegelijkertijd mag je ook grenzen aangeven, omdat bepaald gedrag nu eenmaal niet werkt in elke context. Een collega gaf me na afloop van de dienst een compliment. Hij zei: “Je hebt een preek gehouden, maar wat volwassenen vooral bijblijft, is hoe je deze situatie hebt voorgeleefd.”
Toekomst
‘Mijn prioriteit als jeugdwerker ligt erin dat iedereen zijn of haar plekje in de gemeente leert in te nemen en daarvoor de ruimte krijgt. We zeggen vaak “de jeugd is de toekomst van de kerk”, maar dat kan ook als excuses worden gebruikt, zo van: nu kunnen ze nog niet zoveel. Maar beseffen we dat de jeugd nú al onderdeel is van de gemeente? We kunnen in de kerk en de samenleving vaak veel dingen organiseren, ook voor de jeugd, maar het kost ons vaak veel moeite om de jeugd verantwoordelijkheid te geven. Want dat betekent ook het risico dat het mis kan gaan. Maar durven we kinderen en jongeren deze groeikansen te geven? Zien we dat God in iedereen aanwezig is, ook in kinderen en jongeren?’
Foto's: Aron Bagel
Thema: Samen Jong
Dit artikel hoort bij de kernwaarde 'Prioriteit geven aan jonge generaties' van Samen Jong. Ontdek op ons thema-overzicht meer artikelen en mogelijkheden om met jouw christelijke geloofsgemeenschap of community een volgende stap te zetten.
