De afgelopen periode zaten veel gezinnen onverwachts weken samen thuis. Nu de kinderen weer naar school gaan, is het een mooi moment om met een aantal ouders terug te kijken op deze periode. Hoe hebben zij het thuis zijn ervaren? En wat willen ze proberen vast te houden, nu de kinderen weer naar school gaan? Gerrianne Smits, jeugdwerkadviseur bij CGJO vroeg drie gezinnen terug te blikken.
Hoe hebben jullie de afgelopen periode ervaren?
Familie Bruin: “Terugblikkend als een bijzondere periode. Bijzonder dat je ineens onverwacht wekenlang echt met elkaar als gezin moet optrekken en vrijwel geheel op elkaar teruggeworpen bent en samen de dag door moet komen. Je krijgt kanten van je kinderen te zien die je normaal niet ziet. En we waren door al het thuiswerken veel meer betrokken bij het leerproces van de kinderen.”
Familie Schouten: “Na een drukke periode viel alles opeens stil. Door verschillende plannen, zoals de paasmusical, kwam een streep. Dat was soms jammer, maar het gaf ook veel rust. Het was ook even zoeken hoe we werk en gezin zouden combineren. We aten vaker met elkaar, leefden veel meer samen en leefden in een ander tempo.”
Familie Ooms: “Naar omstandigheden hebben we het goed opgepakt. Het is een onvermijdelijke situatie, die niet leuk is. We hebben ook allemaal wel onze moeilijke momenten gehad. We missen de oplaadmomenten en dingen lopen door elkaar heen. Maar we hebben wel met elkaar een modus gevonden, waarin we kunnen dealen met deze situatie.”
Wat ging er goed?
Familie Schouten: “Het was fijn dat het thuisonderwijs vanuit school goed geregeld was. Dat gaf structuur in de dag. Elke ochtend begonnen we met het lesprogramma en ‘s middags konden ze lekker buiten spelen. Doordat we nu meer tijd zelf in konden delen, was er ook tijd voor een Bijbelles (die wordt niet gegeven op de basisschool) en werden alle afleveringen van De Henkieshow trouw gevolgd. Het was heel leuk om te zien hoe onze jongens samen optrokken deze tijd. We hadden verwacht dat er onderling meer ruzies zouden zijn, maar deze werden juist minder. We merkten ook dat het ons allemaal veel rust gaf dat we minder sociale verplichtingen hadden.”
Familie Ooms: “We hebben altijd uitgesproken hoe we ons voelden. Als je moeite had met opstarten, of een lastige dag had, dan noemden we dat. Dat ging trouwens niet altijd in harmonie en kwam er ook wel eens boos, bot of chagrijnig uit. Maar dat is ook delen. We doen het samen en hebben het niet allemaal zelf hoeven op te lossen.”
Waar ben je tegenaan gelopen?
Familie Bruin: “In de eerste dagen was het echt belangrijk om een ritme te zoeken en te vinden. En daarbij de balans te houden tussen regels en vrijheid. In het begin wilde ik, Wim, teveel regelen, dat leverde onnodige stress op. Toen ik dat wat meer losliet ging het ook wat beter. Het was voor mezelf ook gewoon belangrijk om te merken dat het goed ging, daardoor ging loslaten makkelijker.
Toen de periode langer duurde en er van ons als ouders ook vanuit het werk weer meer gevraagd werd, ontstonden er wat meer spanningen. Omdat de angst voor corona ook wegebde werden de kinderen ook weer normaler en maakten ze weer meer ruzie. Dat zorgde de laatste weken af en toe voor echt vervelende dagen. Het is dus heel goed dat ze weer normaal naar school kunnen. Daar kunnen ze zich met vrienden toch op een andere manier uiten.”
Familie Schouten: “Op zondagochtend online een preek luisteren viel meestal niet mee. Na het kindermoment was de aandacht op en overstemde het spelen (en soms ruziemaken) de voorganger. Wij zijn daarom ‘coronakerk’ begonnen, een soort thuis kinderdienst waar ze elke week naar uitkijken.”
Wat heeft je verrast?
Familie Ooms: “Wat ons verrast heeft, is de veerkracht. Soms gaat het even helemaal niet, maar op een gegeven moment komen we daar ook weer uit.” Bij de familie de Bruin herkennen ze dit: het grote aanpassingsvermogen van de kinderen heeft hen verrast. “Zonder grote problemen in een heel nieuwe manier van leven, terwijl je het maar half begrijpt, is toch een hele prestatie.”
Wat uit deze periode wil je graag vasthouden voor als alles weer normaal is?
Familie Schouten: “Thuiswerken en minder afspraken ’s avonds zorgden dat we meer in hetzelfde ritme leefden. Na deze periode moeten we goed na blijven denken hoe we onze tijd indelen en tijd houden voor elkaar. Tegelijk weet je dat je daar zelf actief in zult moeten zijn. Ook in deze tijd merkten we soms dat we veel avonden achter elkaar Zoom-meetings hadden. Dat zoeken naar de balans zal ook na deze tijd blijven.”
Familie de Bruin: “Het besef dat de grootste kostbaarheid van het leven hem zit in de mensen die dicht om je heen zijn. Ik hoop dat we dit leidend laten zijn in de levenskeuzes die we maken.”
Dit artikel werd door de CGJO geschreven voor geloofinhetgezin.nl, een opvoedplein om kerken en gezinnen te ondersteunen in de christelijke opvoeding.
