Over mijn generatie, de Millennials, is bekend; ons committeren is lastig. We hoppen in banen, relaties en kerken. Er is zoveel om te kiezen. Elke ja tegen één ding betekent een nee tegen 100 anderen (zo voelt het). Tegelijk ben je ook nog aan het ontdekken wie je bent en wat datgeen is waar jij je ja aan wil geven in een wereld die in snel tempo verandert en ontwikkelt. Het is alsof de vloer lava is en jij steeds op zoek bent naar een veilige plek om even te hangen.
Dit is de realiteit voor de Millennial die grofweg anderhalf keer in de maand naast je in de kerkbank zit. Hij is een zoeker en dromer. Iemand die wil bijdragen aan de vraagstukken van onze tijd, maar zoekt hoe dat daadwerkelijk te doen. Iemand die de oplossing eerst in en bij zichzelf zoekt, maar tegelijk heel graag bij een groter verhaal zou aansluiten.
Hoe vind en bind ik deze jonge zwevende generatie? Het is een vraag die zowel werkgevers als kerken stellen. Mijn vraag terug is; waar nodig je ze in uit en met welke reden? Luister eens letterlijk naar de woorden die je zegt en de uitnodiging die je doet. Vraag je ze om elke zondag in de kerk te komen, omdat we dat nu eenmaal zo doen? Nodig je ze uit om deel te worden van het lichaam van Christus door mee te draaien in een commissie, omdat we samen de kerk moeten draaien?
Deze dromende generatie wil impact maken en op zondag in de kerk zitten of op woensdagavond vergaderen met de huisvestingscommissie voelt soms als verloren tijd. Hoe raakt dit het echte leven van mensen? Je bindt de Millennial niet door gaten op te vullen in je rooster, maar wel door geloof te combineren met de praktische werkelijkheid van alledag en de grote vragen van onze tijd. Op die snijvlakken wordt het spannend. Daar gaat het geloof leven, daar verandert een individu. Daar weten wij misschien ook niet zo goed hoe verder te gaan. En dat niet weten en wel samen zoeken is voor veel Millennials aantrekkelijker dan een theoretische waarheid uit de Bijbel die het dagelijks leven niet beïnvloedt.
Het impactvol christen zijn hoeft niet altijd spannend en sensationeel te zijn, maar wel radicaal, zichtbaar en voelbaar. Dat kan radicaal zijn door een rustdag terug te brengen in een persoonlijk levensritme. Bijna alle aspecten van het leven van Millennial vragen een persoonlijke afweging. Ga ik wel of niet trouwen? Bij welke gemeente sluit ik mij aan? Willen we wel of geen kinderen? Welke baan past bij mij? Waar willen we wonen? Kan ik wel een huis kopen? Dat zijn dan alleen nog de individuele keuzes, niet eens de collectieve vragen waar we voor staan als geheel. De lange termijn is vaag in hun constant veranderende leven, dus hoe heerlijk zou het zijn om gezamenlijk gekozen levensregels te hebben? Dan is de vloer nog steeds lava, maar heb je met elkaar een route daardoor heen gevonden. Is er nog steeds veel onzekerheid, maar ben je onderdeel van een groep die daar gezamenlijk doorheen navigeert. Dan ben je niet lid van een organisatie, want daar binden ze zich niet aan, maar wel onderdeel van een grote familie die middenin de chaos zoekt en wandelt.
Hanneke van der Meer is generatie-expert en werkt voor Navigators IMPACT.
