Van schaamte naar een onweerstaanbare uitnodiging

Kerkproeverij stelt ons voor de vraag: waarom nodigen we niet uit?

17 juli 2019
  • Profielafbeelding van Marleen van der Hoeven
    Door:
    Marleen van der Hoeven

In Westerse landen overweegt 80-95% van de kerkbezoekers niet de stap te nemen om een ander uit te nodigen voor een kerkdienst. Waarom niet? Als je het aan Michael Harvey (initiator van Kerkproeverij) vraagt, is het antwoord: we zijn bang voor afwijzing. Ontwikkelingsgericht coach Marleen van der Hoeven zoomt onder meer kort in op deze angsten.

Wat maakt dat het ons aan durf ontbreekt? Nieuwsgierig geworden, stel ik die vraag aan een aantal christelijke vrienden. Dat levert de volgende redenen en thema’s op:

  • "Ik ben bang om afgewezen te worden." (Afwijzing)
  • "Wie ben ik om…" (Zelfveroordeling)
  • "Ik zie er de noodzaak niet van in." (Onverschilligheid)
  • "Ik ken niet zoveel niet-christenen." (Afzijdigheid)
  • "Mijn omgeving reageert vijandig." (Angst)
  • "Ik schaam me – voor mijn kerk, andere christenen, mezelf." (Schaamte)

Angst voor afwijzing, zelfveroordeling, onverschilligheid… Vaak ligt schaamte eraan ten grondslag. Hoe komt het dat we ons erdoor laten leiden? Wat is schaamte eigenlijk en wat kost het ons?

Geloof als schaamtecategorie 

Professor Brené Brown definieert schaamte als: ‘De angst om verbinding te verliezen’. ‘Geloof’ is een van de twaalf schaamtecategorieën, zo schrijft ze in haar lezenswaardige boek ‘De kracht van kwetsbaarheid’. Schaamte veroordeelt en doet pijn; niet alleen jezelf, maar ook anderen. Schaamte legt de schuld bij de ander (kerk/andere christenen) of maakt dat je je terugtrekt, geen risico’s neemt en dus geen mensen durft uit te nodigen voor bijvoorbeeld een kerkdienst. Schaamte zit verbondenheid in de weg.

Welke behoefte heeft degene die jij niet durft uit te nodigen?

Ik vroeg het een niet-gelovige vriendin: ‘Wat ik verlang, is dat christenen mij ten diepste willen leren kennen; wie ik ben en wat mij drijft. Dat daar ruimte voor is. Geen verborgen agenda én vertel me vooral niet wat ik moet geloven. Deel je leven met mij en vertel wat God voor jou betekent. Durf daarin oprecht en kwetsbaar te zijn. Dan ga ik vanzelf nadenken en zal ik een uitnodiging van jou voor een christelijk event serieus overwegen.’ 

Terug naar Brené Brown. Zij stelt dat schaamte ervoor zorgt dat je je van anderen af beweegt; je verstopt je en je zwijgt. Je durft niet. Terwijl veel mensen om ons heen (on)bewust verlangen naar verbinding. Laten we daar als kerk en individu mee beginnen: kennen en gekend worden. Dan volgt die onweerstaanbare uitnodiging vanzelf...

Thema: Cultuur van uitnodiging

Dit artikel hoort bij het thema 'Cultuur van uitnodiging'. Ontdek op ons thema-overzicht meer artikelen en mogelijkheden om met jouw christelijke geloofsgemeenschap of community een volgende stap te zetten.

Uit ideaz

Dit artikel werd geschreven voor de Kerkproeverij-special van ideaz (2017), het praktijkblad over missionair kerk-zijn in wijk en wereld. Wil je dit exemplaar helemaal lezen? De Kerkproeverij-special is nog steeds te bestellen.

Wellicht vind je dit ook interessant

Er gewoon zijn: aansluiten bij wat God doet

Onze buurtbarbecue loopt ten einde. Alles is weer opgeruimd. We zitten nog even na te praten en dan wandelt ineens Abdi …
Lees verder

Is het wel terecht om te geloven in de kracht van de lokale kerk?

Is het terecht om te geloven in de kracht van de lokale kerk? En hoe nadrukkelijk moet je dan als kerk aanwezig zijn in …
Lees verder

Zo strijden kerken in Congo voor gelijkwaardigheid tussen man en vrouw

Geweld is in de Democratische Republiek Congo (DRC) helaas aan de orde van de dag en je komt het tegen in alle lagen van…
Lees verder