Wat zou er gebeuren als je werkelijk luistert naar het verhaal van de ander, maar tegelijkertijd ook afstemt op wat God in die situatie te zeggen heeft? Ronald Westerbeek is stafwerker Theologie en toerusting bij New Wine en schrijft over de rol van profetie te midden van al het missionaire werk.
“Ik denk niet dat God mij ziet,” zei de jonge vrouw met wie ik in gesprek was geraakt. Ze voelde zich diep ongelukkig. Terwijl ze dit zei, moest ik sterk denken aan een brandweerwagen. Het leek nergens op te slaan. Voorzichtig zei ik: “Ik moet opeens denken aan een brandweerwagen. Zegt dat je iets?” Ze keek me met grote ogen aan. “Hoe weet jij dat nou?!”
Om een lang verhaal kort te maken: haar man was brandweerman, en dit “plaatje” van de brandweerwagen gaf haar inzicht in de bron van haar depressiviteit. Ons gesprek zat onmiddellijk op het juiste spoor. En wat meer was: ze realiseerde zich dat God mij die brandweerwagen had laten zien om haar verder te helpen. Ze straalde door haar tranen heen: “God ziet mij dus wél!”
Meebewegen
Natuurlijk kunnen we volop missionair actief zijn zonder gave van profetie. We kunnen daarbij bidden om Gods zegen, en gelukkig beweegt God vaak genadig met ons mee. Maar zou het niet handig zijn om het andersom te doen: dat wij met Gód meebewegen? We mogen ervan uitgaan dat God allang aan het werk is in onze wijk en in de levens van de mensen die we ontmoeten. Zou het niet voor de hand liggen om daar zo gericht mogelijk bij aan te sluiten?
Gericht op de Vader
Jezus mag ook hierin ons voorbeeld zijn. In het Nieuwe Testament lezen we dat Hij een luisterend leven leidt: steeds gericht op zijn Vader. Als het missionaire werk intensief wordt, trekt Jezus zich geregeld terug op een stille plaats om tijd door te brengen met zijn Vader en zijn hart opnieuw af te stemmen op het hart van zijn Vader (Marcus 1 vers 35; Lucas 5 vers 16). En vanuit die vertrouwelijke omgang gaat Jezus dan weer op weg om het Koninkrijk te verkondigen. In het Johannes-evangelie geeft Jezus ons een inkijkje in hoe dit voor hem werkt. “Ik heb niet namens mijzelf gesproken, maar de Vader die mij gezonden heeft, heeft me opgedragen wat ik moest zeggen en hoe ik moest spreken” (Johannes 12 vers 49; zie ook Johannes 14 vers 10-11). Jezus vertelt hoe Hij van moment tot moment afhankelijk is van wat de Vader Hem laat zien en horen: “Waarachtig, ik verzeker u: de Zoon kan niets uit zichzelf doen, Hij kan alleen doen wat Hij de Vader ziet doen; en wat de Vader doet, dat doet de Zoon op dezelfde manier. De Vader heeft de Zoon immers lief en laat Hem alles zien wat Hij doet” (Johannes 5 vers 19-20).
Jezus keek en luisterde steeds naar zijn Vader
In alles wat Hij deed – misschien wel bij elke onderwijzing, bij elke genezing en bevrijding – keek en luisterde Jezus steeds naar zijn Vader: “Vader, wat bent U hier aan het doen? Wat wilt U dat ik nu doe? Welke woorden mag ik namens U spreken?”
Medewerkers
Jezus laat ons delen in zijn vertrouwelijke omgang met de Vader en Hij zendt ons uit om in die zelfde afhankelijkheid van de Vader en de Geest te leven als zijn getuigen (Johannes 15 vers 15-16; Johannes 20 vers 21-22). Om kwetsbare mensen op te zoeken en hen in aanraking te brengen met de liefde van de Vader, met zijn herstel, zijn genezing, zijn vergeving.
Wij zijn “medewerkers van God”, zegt Paulus (1 Korintiërs 3 vers 9). God nodigt ons uit om te leven naar het voorbeeld van Jezus – als mensen die zeggen: “Ik richt mij niet op wat ik zelf wil, maar op de wil van Hem die mij gezonden heeft” (Johannes 5 vers 30). Als medewerkers van God mogen we – net als Jezus – steeds kijken en luisteren naar de Vader, en vragen: “Vader, wat bent U hier aan het doen? Hoe mag ik daarbij aanhaken? Welke woorden mag ik namens U spreken?”
Het artikel gaat verder onder het kader
New Wine Gemeentecursus
New Wine ontwikkelde een laagdrempelige gemeentecursus, om gemeentebreed te investeren in een ontvankelijke gebedshouding: Luisterend bidden – Elkaar opbouwen, troosten & bemoedigen met woorden van God (New Wine, 2017). Het cursusmagazine bevat zes themahoofdstukken en reikt bijbehorend gespreksmateriaal aan voor kringen, met veel praktische oefeningen in het luisteren naar Gods stem en het zorgvuldig delen van woorden en indrukken die Gods Geest wil geven. Aan de orde komen onder meer identiteit & vertrouwelijke omgang, manieren waarop God spreekt, onderscheiden en toetsen, en luisterend leven. De cursus bevat ook een hoofdstuk over de Lectio Divina (een monastieke traditie van luisterend bijbellezen) door Jos Douma, inclusief Lectio-Divina-oefeningen bij elk hoofdstuk.
Luisterend leven
Dit kun je heel concreet maken in je missionaire praktijk en dagelijkse leven. Als God iemand op je weg brengt en je in gesprek tegenover iemand zit, vraag dan in de stilte van je hart: “Vader, wat bent U aan het doen in het leven van deze man, deze vrouw? Wat wilt U op dit moment doen? Is er iets dat U mij wilt laten zien voor diegene? Wat wilt U door mij heen doen? Welke woorden mag ik spreken?”.
Met die luisterende houding kun je ook door je wijk lopen, je boodschappen doen, een biertje pakken op een terras: “Vader, wat bent U hier aan het doen? Heeft U een van deze mensen op dit moment in het bijzonder op het oog? Hoe wilt U door mij heen werken?”
Dat vergt niet alleen je beschikbaarheid voor God, maar ook ruimte in je hoofd en hart. Leef aandachtig. Jakker niet voorbij aan jezelf, aan de ander, aan God. Wees opmerkzaam: wat gebeurt er in je omgeving, in je gedachten, in je hart? Hoe is God hierin aanwezig? Spreekt God misschien tot je? Wil Hij je iets duidelijk maken? Nodigt Hij je ergens toe uit?
Luisterend missionair zijn, betekent: groeien in een aandachtige, ontvankelijke houding bij je dagelijkse bezigheden. Het is luisterend leven vanuit de woorden van Psalm 25: “Maak mij, Heer, met uw wegen vertrouwd, leer mij uw paden te gaan.”
Thema: Luister naar je omgeving
Uit ideaz
Dit artikel werd geschreven voor ideaz 2 van 2018, het praktijkblad over missionair kerk-zijn in wijk en wereld.
