Zijn gemeentestichters meestal jong en man?

4 maart 2014
  • Profielafbeelding van Martijn Horsman
    Door:
    Martijn Horsman

De meeste gemeentestichters zijn man en tussen de 35 en 45 jaar. Martijn Horsman, voorganger van Stroom Amsterdam, weet wel waarom.

Geen haar op mijn hoofd die het wilde. Ik durfde het gewoon niet aan: predikant worden. Na mijn studie theologie twijfelde ik dan ook lang. Maar gelukkig was daar die rand van de kerk. Waar veel meer mogelijk was. Gelukkig was daar gemeentestichting. Het trok mij aan. Daar werd in termen gesproken waar ik energie van kreeg. Het ging over risico, aanpakken, lef en leiderschap. Ik hoorde woorden die nooit deel hadden uitgemaakt van mijn veronderstelde en gevreesde toekomst in de kerk. De wereld waar gemeenschap, verbondenheid, samen, vergaderen en draagvlak de dominante begrippen waren. En voor het eerst kreeg ik er zin in. Voor het eerst zag ik een toekomst voor me binnen, of nee, aan de rand van de kerk. De meeste gemeentestichters in Nederland zijn mannen tussen de 30 en 45 jaar. Dat klopt, en het is geen toeval. Ik denk dat de meeste van die mannen net als ik zijn. We voelen ons thuis aan die riskante rand.

Maar is dat ok? Leidt dit niet tot eenzijdigheden? En is er wel ruimte voor vrouwen in de wereld van de gemeentestichting? Of moeten we die ruimte gaan creëren? Wie dergelijke vragen stelt, mist het punt. Die denkt alweer vanuit het kerkelijk instituut. Die is alweer bezig met draagvlak en balans en al dat soort dingen, die zeker van belang zijn, maar gemeentestichters weinig boeit. En laten we het ook van een andere kant bekijken: volgens Brits onderzoek is twee derde van de kerkgangers vrouw. En de ‘gender gap’ neemt alleen maar toe1. Wat er in een volgende generatie toe zal leiden dat nog meer mensen de kerk zullen verlaten (omdat kinderen over het algemeen het kerkelijk gedrag van hun vader overnemen en niet dat van hun moeder2. Veel mannen tussen de 30 en 45 jaar verlaten de kerk. Anderen worden gemeentestichter. Het is geen toeval. En de vrouwen? Daar maak ik me geen zorgen over.
Die volgen wel.

Uit ideaz

Dit artikel werd geschreven voor ideaz 1 van 2014, het praktijkblad over missionair kerk-zijn in wijk en wereld.

Tekstverwijzingen:

1. Jacinta Ashworth e.a. Churchgoing in the UK. A research report from Tearfund on church attendance in the UK. 2007. http://www.whychurch.org.uk/tearfund_church.pdf
2. Werner Haug; Philippe Wanner (January 2000). IV. The demographic characteristics of linguistic and religious groups in Switzerland. The Demographic Characteristics of National Minorities in Certain European States. Population Studies No. 31. Volume 2. Germany: Council of Europe. p. 154. ISBN 978-92-871-4159-0. Retrieved 12 November 2013.

Wellicht vind je dit ook interessant

Er gewoon zijn: aansluiten bij wat God doet

Onze buurtbarbecue loopt ten einde. Alles is weer opgeruimd. We zitten nog even na te praten en dan wandelt ineens Abdi …
Lees verder

Is het wel terecht om te geloven in de kracht van de lokale kerk?

Is het terecht om te geloven in de kracht van de lokale kerk? En hoe nadrukkelijk moet je dan als kerk aanwezig zijn in …
Lees verder

Zo strijden kerken in Congo voor gelijkwaardigheid tussen man en vrouw

Geweld is in de Democratische Republiek Congo (DRC) helaas aan de orde van de dag en je komt het tegen in alle lagen van…
Lees verder