De bouwput van Crossroads Rotterdam (2/2)

Onwennig

Een missional community is een groep mensen georganiseerd rondom een missionair verlangen. De uitzending was een feestelijke gebeurtenis, maar de weken erna was het onwennig in onze samenkomst. Opeens was er een aantal lege plekken en ontbraken er vertrouwde gezichten. Dat gaf een dubbel gevoel.

Enerzijds ben ik blij als mensen ervoor kiezen om hun missionaire passie uit te leven. Deze mensen ervaren niet alleen een bewogenheid, ze doen er ook iets mee. Anderzijds, het zijn wel vrienden van me die ik nu minder vaak zie. Niet meer wekelijks zoals eerst, maar nu een keer per maand, als ze meedoen met de grote centrale viering. En dat doet pijn.

Meer community's

In de komende tijd gaan we dat vaker meemaken als we de volgende Missional Communities uitzenden. Opnieuw blijheid over een groep mensen die de stem van God en zijn bewogenheid hebben verstaan en daarop reageren door een gemeenschap te vormen rondom die bewogenheid. En dan weer de pijn dat we hen minder vaak zullen zien.

Gaten in roosters

Bij het ‘uitzenden’ van die groepen is bijna de helft van onze leden betrokken. Een betrokken kern, met misschien wel onze beste leiders, zet zich nu op een andere plek in om aan Gods Koninkrijk te bouwen. Mensen die we vrij hebben gezet van hun taken en verantwoordelijkheden. En dus vallen er nu gaten. We krijgen roosters niet altijd meer gevuld.

Zending centraal

Toen we aan het proces van transitie begonnen stelden we: als we belangrijk vinden dat mission centraal staat, dan zullen we ons daaromheen moeten organiseren. Dan moeten we voelen en zien dat die mission het belangrijkste is en de kern van wie wij zijn. Dan moet het niet iets zijn wat we er ook nog even bij doen. En dus ‘zenden’ we mensen ‘uit’, en dus blijven bepaalde vacatures open. Dat wringt. Maar we geloven wel dat het de moeite waard is.

Meer informatie over het werken met ‘missional communities’: www.nederlandzoekt.nl