8 tegendraadse lessen over werk en het goede leven
Een labyrint is niet hetzelfde als een doolhof, zegt auteur en stiltetrainer Mirjam van de Vegt in het boek dat verkozen is tot Beste Spirituele Boek van 2021. In een doolhof kun je echt hopeloos verdwalen, of zelfs op een doodlopende muur stuiten, maar in een labyrint is het altijd mogelijk de weg naar buiten weer te vinden (91). Ga je naar binnen en loop je maar eindeloos door, dan kom je vanzelf bij de kern, en van daaruit kom je ook weer naar buiten. Wanneer je steeds terugkeert tot de kern van alle dingen, kom je steeds weer waar je vandaan komt.
Wat je tot een vrij mens maakt, is geHOORzaamheid; daar zit het woord ‘horen’ in verstopt. Dat is niet een woord dat je dwingt tot een weg van waaruit je niets meer kunt, maar een weg die je maakt tot een vrij mens (125), waarop je vrij leert dansen (111), elkaar leert omarmen (132), in heerlijke vrijheid komt tot een beweging van schommelen (137).
Dit boek komt met een verrassende hoeveelheid metaforen, die je op allerlei manieren laten zien hoe – in het leven waarop God ons leidt – constant nieuwe dingen tot ons komen. Ik lees allerlei lessen die tot me zijn gekomen via een reis van Tearfund naar Oeganda (122), die ik zelf ook meemaakte. En er staat een diepe tekst in van de ex-schaapherder Sjoerd Stellingwerf, een ‘veldspraak’ over welzijn in je werk en privé (199). Laat ook de beelden van lieveheersbeestjes (175) tot je komen, en als je nu toch bezig bent om God aan je te laten werken, dan is dit een goede maar wel gewaagde raad om onderweg ‘onaf te durven zijn' (182). Nog véél meer om over te denken…
