Mijn vrouw, Dorien, heeft een moestuin en zij vindt het heerlijk om in de aarde te wroeten, zaadjes te zaaien, plantjes te verpotten en te verzorgen en om te oogsten. Voor de grap zeg ik weleens dat we, toen we het huis kochten, bij de notaris hebben laten vastleggen dat de tuin van haar is. Maar… de keuken is van mij!
Ik vind het heerlijk om met de groenten uit de tuin, maar ook vele andere producten, te koken. De kookboeken van Yotam Ottolenghi zijn voor mij een grote inspiratie. En het lukt me over het algemeen vrij aardig om een smakelijk gerecht op tafel te zetten.
Ongemakkelijk evangeliseren
Toen ik bij Youth for Christ-Nederland werkte, stelde één van mijn collega’s dat zowel christenen als nog-niet-christenen een hekel hebben aan evangelisatie. Dat zou niet zo zeer komen door de inhoud van de boodschap, maar vooral aan de manier waarop de boodschap 'aan de man werd gebracht’.
Deels herken(de) ik die stelling. Het uitdragen van de hoop die in ons is, wordt nogal eens gedaan op een manier die ongemakkelijk is voor zowel de zender als de ontvanger. We ‘moeten’ evangeliseren - want iedere baptist is immers een evangelist - en doen dat dan op manieren die niet per se bij ons passen.
Gebruik je hobby
Graag wil ik ieder uitdagen om na te denken hoe je jouw hobby zou kunnen gebruiken voor het delen van het geweldige nieuws van Jezus Christus.
Dit is onze manier.
Als variatie om de vrijdagmiddagborrel (vrimibo) zijn Dorien en ik begonnen met zamiso (zaterdagmiddagsoep). Met onregelmatige regelmaat nodigen we de buren uit ons straat uit om op zaterdagmiddag een koppie soep te komen eten. Dorien kweekt de groenten, ik maak de soep. Als de buurtjes er zijn beginnen we met een gebed voor het eten en daarna zien we wel hoe de gesprekken gaan lopen. De eerste keren bleef het best oppervlakkig, maar langzamerhand gaan we steeds vaker even de diepte in.
Pollepel
Soms zetten we de pollepel in. Een houten pollepel met aan de ene kant een smiley en aan de andere kant een verdrietig gezicht. We laten die lepel rondgaan met de vraag: zou je iets willen delen over wat je blij of verdrietig heeft gemaakt de afgelopen week? Voor ons (en onze buren) werkt dit goed.
Wanneer we het delen van het evangelie leuk maken voor zender en ontvanger, (zonder de boodschap te verwateren) dan kost het ons allen veel minder moeite.
Getuigen als een feestje
Binnenkort verhuizen we naar een ander deel van het land. Of de zamiso daar gaat werken? Ik weet het (nog) niet.
Maar het gaat ook niet om de methode die we gebruiken om het geloof te delen, maar om het zoeken naar manieren van getuigen waarbij niemand zich ongemakkelijk hoeft te voelen over de manier waarop het geloof wordt gedeeld.
Zo kan getuigen ook een feestje zijn, zeker wanneer we de vrucht ervan mogen proeven. Want er is niets mooiers dan het feest te mogen meemaken dat iemand voor eeuwig wordt gered!
Over Arno van Engelenburg
Arno van Engelenburg is bestuurslid van Unie-ABC en voorganger.
Deze blog is met toestemming overgenomen van Unie-ABC.
