Op 15 januari, aan de vooravond van de Week van gebed voor eenheid van christenen, wordt een nationaal gebed gehouden. In maart 2020, aan het begin van de coronacrisis, werd ook een nationaal gebed georganiseerd. Vanwege het voortduren van de pandemie, en de spanning en de polarisatie die dit in de samenleving teweegbrengt, is besloten opnieuw gezamenlijk voor ons volk en de samenleving te bidden. Scriba ds. René de Reuver van de Protestantse Kerk in Nederland, schreef een blog over het belang van gebed.
Bidden is wezenlijk voor het geloof. Gebed heeft iets van het uitademen van de ziel. Van roepen, zuchten, spreken, en van danken en loven van God. Zonder gebed verstomt onze ziel. In het gebed dragen we het leven omhoog voor God.
Het bijzondere van het nationaal gebed is dat het zowel persoonlijk als gemeenschappelijk is. Het gaat over jouw en mijn persoonlijke situatie én over ons samenleven in Nederland. Het heeft iets profetisch en priesterlijks. We bidden profetisch om persoonlijke inkeer en omkeer tot elkaar en tot God. Om Gods ingrijpen, nabijheid en licht. Tegelijk bidden we als een priester voor het hele volk, om nationale eenheid en onderlinge verbondenheid, om vrede en mildheid in ons samenleven.
Het bijzondere van het nationaal gebed is dat het zowel persoonlijk als gemeenschappelijk is.
In het nationaal gebed dragen we ons persoonlijk en gemeenschappelijk leven op aan God. We doen dit in verlangen naar Gods rijk. De valkuil voor elk gebed is dat we ons verlanglijstje neerleggen bij God. Dat we God vragen te doen wat wij graag willen. Hoe goed het ook is om ons uit te spreken en van ons hart geen moordkuil te maken, in zo’n gebed cirkelt het om onszelf en blijven we opgesloten in onszelf. Niet voor niets vragen de leerlingen van Jezus aan hun meester wat ze moeten bidden. Uit zichzelf weten ze dit niet. Jezus leert hen - en ons! - het Onze Vader: het volmaakte gebed. In dit gebed gaat het over ons concrete leven maar draait het om het rijk van God.
Het volmaakte van het Onze Vader zit ook in de structuur van het gebed. Na de aanhef volgen drie stukjes van elk drie concrete gebeden. Drie keer drie dus. Volmaakter bestaat niet. De aanhef is diep en breed: ‘Onze Vader’. God wordt aangesproken als Vader. Jezus houdt God de Vader niet voor zichzelf, maar deelt Hem met ons. Zijn Vader is onze Vader, de hemelse Vader die alle aardse vaders overtreft.
Jezus leert ons allereerst te bidden om de dingen van God. Om de heiliging van Zijn Naam, om de komst van Zijn Rijk en om de realisering van Zijn wil. Bidden is je openstellen voor en uitzien naar Gods werkelijkheid op aarde. Hierna leert Hij ons te bidden om alles wat ons bezighoudt. Om onze primaire levensbehoefte als eten en drinken, om vergeving van alles waar we schuldig aan zijn, en om bewaring in verzoekingen van allerlei zaken waar we verslaafd aan kunnen raken. Het gebed eindigt met een lofprijzing op onze hemelse Vader vanwege het grootse perspectief van Zijn koninkrijk, kracht en heerlijkheid, tot in eeuwigheid!
Waarom samen bidden? Om onze kwetsbare levens omhoog te dragen voor God.
Waarvoor gaan we samen bidden? Voor Gods rijk op aarde, voor onze concrete noden in deze voortdurende coronatijd en voor het perspectief op Gods grote toekomst.
Hoe zullen we samen bidden? Als een hoopvol appel: van U is de toekomst, kome wat komt!
Over René de Reuver
Ds. René de Reuver is scriba van de generale synode (landelijke kerkvergadering) van de Protestantse Kerk in Nederland en is één van de vertegenwoordigers die op zaterdagavond 15 januari het Nationaal Gebed voor vrede en verbinding uitspreekt.
Deze blog werd eerder geplaatst op de website van de Protestantse Kerk en is met toestemming overgenomen.
