Lamgeslagen?

Laat je niet lamslaan door het verlangen naar vroeger...

3 november 2020
  • Profielafbeelding van Dorina Nauta
    Door:
    Dorina Nauta

De afgelopen weken lag de kerk onder een vergrootglas. De kranten, Twitter en het journaal waren er vol van. Veel van de meningen en artikelen maakten me verdrietig, omdat er een negatief beeld van de kerk ontstaat. Hoeveel positief handelen en van betekenis zijn is er nodig om dat beeld te herstellen?

We gaan als kerk door een rouwproces, omdat we niet meer samen kunnen komen, zoals we dat gewend zijn. En tegelijkertijd proberen we vast te houden aan hoe we het altijd gedaan hebben. Met kerkdiensten waar we wel samenkomen, maar met een veel kleinere groep. Met muziek, maar zonder zingen. Met ontmoetingen via Zoom, maar zonder koffie. We passen steeds weer dingen aan, waarbij onze oude vorm het uitgangspunt vormt. In dat hele proces merk ik dat we terugverlangen naar hoe het was. We willen weer uitbundig kunnen zingen in een volle kerk en elkaar vasthouden op bijzondere momenten.

Huilend in Babylon

Het verbannen volk van Israël verlangt ook terug naar de oude situatie. Al is dat natuurlijk niet helemaal te vergelijken. Zij zitten huilend bij de rivieren van Babylon, in ballingschap. Ze verlangen naar vroeger, naar hun eigen land. Ze verlangen ernaar om weer thuis te zijn. Er heerst onrust en onzekerheid, omdat ze zich niet thuis voelen in dit vreemde land. En zo zitten ze te huilen. Verdrietig en rouwend om wat er niet meer is. Zoals wij ons niet thuis kunnen voelen in deze tijd en met de consequenties van de maatregelen. Dat geeft onrust en onzekerheid. Waar ben je thuis?

Laat je niet lamslaan door het verlangen naar vroeger, maar verbind je met de plaats en tijd waar je nu bent

Jeremia spreekt namens God tot het volk Israël in ballingschap. Hij vraagt van hen om te wortelen in een context waar ze niet willen zijn. Hij roept hen op om zich te verbinden met hun omgeving en zich in te zetten voor de bloei van de stad. De opdracht die hij geeft wordt heel concreet en bevat verschillende aspecten: praktisch, ecologisch, sociaal, economisch, politiek en geestelijk.

'Bouw huizen en ga daarin wonen, leg tuinen aan en eet van de opbrengst, ga huwelijken aan en verwek zonen en dochters, zoek vrouwen voor je zonen en huw je dochters uit, zodat zij zonen en dochters baren. Jullie moeten in aantal toenemen, niet afnemen. Bid tot de Heer voor de stad waarheen ik jullie weggevoerd heb en zet je in voor haar bloei, want de bloei van de stad is ook jullie bloei.'

Het volk wordt opgeroepen om, ondanks hun verlangen naar een ander land, hier te settelen en er het beste van te maken. Laat je niet lamslaan door het verlangen naar vroeger, maar ga je verbinden met de plaats en tijd waar je nu bent.

Veerkracht gaat over navigeren door teleurstelling, verlies en schade. 

Veerkrachtige kerk

We bevinden ons als kerk en als wereld in een crisis en de oproep van Jeremia is heel actueel. Dat vraagt wel iets van ons. Dat vraagt veerkracht. Veerkracht gaat over navigeren door teleurstelling, verlies en schade. Dan ontstaat er kracht die ons laat meebewegen. In het werk van Tear is veerkracht een kernbegrip. Veerkracht om als dorp of stad weer op te klauteren na een overstroming of aardbeving, veerkracht om hoop te houden als een hongersnood elk jaar weer terugkomt. We zien voorbeelden van veerkracht die ons verstand te boven gaan. Kleine kerkjes in rampgebieden waarvan de leden soms nog de enige hulpverleners zijn, terwijl ze daar niet voor opgeleid zijn en ook hun eigen hoofd boven water moeten houden. Te midden van alle ellende maakt die veerkracht een stukje van Gods nieuwe wereld zichtbaar.   

Ook ik herken de zwaarmoedigheid na weer nieuwe maatregelen en beperkingen. Maar wat als het ons lukt om te kijken naar de mogelijkheden? Hoe kunnen we in deze tijd de belichaming van hoop zijn? Want juist dat is zo nodig in deze tijd. En het mooie is dat we met velen zijn. We zijn geen kerkgebouw die gesloten is of een community die niet meer kan samen komen. Wij zijn de kerk en met velen op verschillende plekken aanwezig in de samenleving. Deze nieuwe lockdown lijkt te roepen om daden van hoop.

Wat betekent het voor jou om het te moeten doen met wat er nu is. Wat heb je in huis? Hoe kun je dat inzetten?

Bronvermelding

Dit artikel verscheen eerder op de website van Tear, één van de deelnemers van MissieNederland. Samen bewegen we de kerk om de missie van Jezus uit te leven in wijk en wereld.

Meer blogs en columns

Zamiso: getuigen als een feestje

Mijn vrouw, Dorien, heeft een moestuin en zij vindt het heerlijk om in de aarde te wroeten, zaadjes te zaaien, plantjes …
Lees verder

Op de knieën dankzij Izak

Mijn steen moet wel af. En de werkdag zit er bijna op. Dus ik heb wat haast. Met een stevige pas én een stempel m…
Lees verder

Voor of tegen: het is te gemakkelijk

Ben je voor of tegen Israël? Ben je pro-Palestijns? De volop losgebarsten strijd tussen Israël en Hamas leidt …
Lees verder
6 keer per jaar een nieuwsbrief vol passie voor missie

Ontvang de nieuwsbrief van MissieNederland