Ik stel me voor, Minella. Opgegroeid tussen koeien en kassen. Gezegend met een sterk spraakvermogen en flink wat presentatietechnieken. Uit het netwerk Gelijkwaardig leiderschap van MissieNederland kreeg ik de vraag wat ik denk over gelijkwaardig leiderschap en gekleurdheid. De vraag is meer dan actueel. Mijn reactie is veelzeggend. Ik stamel. Het lijkt wel of mijn 'scherm’ op zwart springt. Muted!
Want, eerlijk is eerlijk. Ik vind dit een lastig onderwerp. Leiderschap niet, maar gekleurdheid wel. Het brengt me bij mijn eigen schaamte. En uit schaamte zwijg ik. Ik ben trots op mijn kleur, mijn haar en mijn tint. En ik leef daarmee in alle vrijheid. En toch. In een discussie als #blacklivesmatter vervalt mijn functie als directeur of vrouw, en word ik teruggebracht tot mijn kleur.
En daar gaat het precies om. In een flinterdunne beweging word ik vereenzelvigd met de kwetsbaarheid van mijn huid. Mijn huid staat garant voor discussie. Rare politiecijfers. Minderheidscijfers in de kerken. Paternalisme. Vooroordelen. Discussies rondom het decemberfeest. En helaas een gek verleden van gedwongen migratie uit naam van exploitatie en evangelisatie.
Dat is een de-humaniserende beweging die de kracht in mij tot stilstand brengt. Ik wil dit niet. Maar ik heb niets te willen. Want de discussie gaat niet over mij persoonlijk of mijn leiderschap, het gaat over mijn kleur. En mijn kleur dat ben ik!
In de plotselinge opkomst van mensen die woorden vinden of schreeuwen, zit protest, maar bovenal verlangen om gezien te worden. Dat is wat mij het meest raakt. Het is het systeem van onwetendheid, over het niet-gelijkwaardige; dat moet doorbroken worden. #Blacklivesmatter komt niet zomaar op uit het niets. Juist naar aanleiding van corona is de ongelijkheid in de wereld extra schril geworden. En die ongelijkheid is het vuur achter deze protesten.
Een vriendin van mij zei: ‘Maar ik leef op zo’n manier dat iedereen welkom is, wat doe ik dan verkeerd?’ Terechte opmerking! Racisme en ongelijkheid gaat over veel meer dan iets wel of niet persoonlijk fout doen. Het gaat erom dat je ziet dat er een bredere sociale ongelijkheid is. Het is de perspectiefvergroting die we onszelf moeten toestaan. Dat is mijn wens. Dan zien we onze rol, om relaties aan te gaan en vragen bespreekbaar te maken. Zodat we onze samenleving beter nalaten aan de volgende generatie(s)!
Jezus zweeg niet. Hij hekelde - vanuit liefde - de ongelijkheid en zocht relaties met mensen buiten de mainstream om de kloof te overbruggen. Doen wij dat ook?
Thema: Meer (dan) kleur
Dit artikel hoort bij het thema 'Meer dan kleur'. Ontdek op ons thema-overzicht meer artikelen en mogelijkheden om met jouw christelijke geloofsgemeenschap of community een volgende stap te zetten.
Over Minella van Bergeijk
Minnela van Bergeijk is directeur van Tear
Uit ideaz
Deze column werd geschreven voor de rubriek 'Gelijkwaardig leiderschap' van het magazine ideaz, een praktisch magazine over missionair kerk-zijn in wijk en wereld.
Ontdek meer over gelijkwaardig leiderschap in de kerk op onze overzichtspagina.
