Ik mag een videoclip maken. Het nummer gaat over overgave en overwinnen, en de eerste keer dat ik de muziek hoor moet ik denken aan wapperende witte vlaggen. Hoe tof zou het zijn als we een vlag konden vinden die zo groot was, dat er een heel koor onder past…
Hoe tof zou het zijn als we zo’n gigantische vlag van bovenaf op zo’n koor laten vallen – als je het dan in slow motion achteruit afspeelt lijkt het alsof die witte vlag opstijgt en als een wolk boven het koor blijft hangen.
Ik plaats een oproepje op Facebook en kom uit bij de Sint Jan in Gouda – wàt een mooie kerk is dat, de hoogte is ook goed. Huren is onbetaalbaar voor het budget dat we hebben, maar ik kom in contact met de jongerenwerkster. Samen bedenken we dat dit ook een missionaire activiteit zou kunnen zijn: met de jongeren van de kerk een videoclip opnemen. Ze kunnen vrienden van buiten de kerk meevragen, om mee te doen; je ontdekt wat er allemaal komt kijken bij een filmproductie en hoort ondertussen tweehonderd keer een liedje over geloofsovergave.
Het wordt nog mooier dan ik dacht: de jongeren die meedoen komen op het idee om een lammetje los te laten in de kerk, als beeld voor overgave. Het wordt dan het lammetje dat in de verte een wapperende vlag ziet, waaronder het koor vandaan komt. Ik vind het prachtig. We vragen de koorleden om een laken mee te nemen, de budgetvariant van een koor-outfit – met wat draperen kunnen we er wel sjaals van maken, toch?
Twee dagen voor de opnames krijg ik een beeld in m’n hoofd: wat als dat schaap niet door een lege kerk heenloopt, maar door een kerk waar overal mensen onder lakens liggen. Ik word bang van het idee, zie beelden van Sri Lanka voor me. Maar het beeld blijft knagen in mijn hoofd – overwinnen, dat gaat bij het Lam toch altijd door de dood heen?
We gaan het doen. De tieners van de kerk liggen stil onder hun lakens, het lammetje wordt nog vastgehouden. De cameraman staat klaar, ik kijk op z’n schermpje. Bij ‘actie’ wordt het schaapje losgelaten. Het lam loopt naar het eerste lichaam, blaat een soort ‘wakker worden’. Dan loopt het schaapje door, rechtstreeks, en doet exact hetzelfde bij de volgende tiener. Zo loopt ‘ie alle lakens af, telkens, één blaat, ‘ik ben er, word je wakker?’, en weer verder. Sommige dingen verzin je niet.
De tieners staan weer op, klaar om een koor te vormen.