Er is geen brood. We zouden vandaag avondmaal vieren, maar iemand is vergeten brood te kopen. De ouderlingen doorzoeken de kastjes en bellen driftig rond: is er iemand onderweg met brood? Ze vinden niets en er is niemand onderweg.
Dan bedenkt iemand dat er vlak bij een Turkse bakker zit, die bijna altijd open is. Ze trekt een sprintje en komt terug met drie witte puntjes. We kunnen verder.
Het zijn voor mij de mooiste momenten in een kerkdienst of samenkomst: de momenten waarop het net even misgaat. Als de beamer het niet doet, de dominee haar preek vergeten is of we met elkaar voor een dichte deur staan. Eerst ontstaat er lichte paniek, mensen schuiven op hun stoel en kijken ongemakkelijk om zich heen. Wat moeten we doen? Wie moet wat doen? Even weten we het allemaal niet en is iedereen gelijk.
Maar dan staan er mensen op met goede ideeën: laten we een lied zingen, een gesprek voeren, of gewoon even stil zijn. En komt er ruimte voor onverwachte partners: De islamitische bakker levert ons het lichaam van Christus en als de deuren van de kerk niet opengaan kunnen we altijd in het buurthuis terecht. ‘Weet je nog die ene dienst toen we geen brood hadden’, vertellen we een jaar later nog als sterk verhaal.
Als de comfortabele gang van zaken wordt doorbroken en we niet kunnen terugvallen op dat wat er altijd is geweest, dan ontstaat er ruimte voor mensen die we anders over het hoofd hadden gezien. Dan komen Ideeën boven die nooit waren geopperd als alles was blijven gaan zoals het ging.
Wil je graag een open kerk zijn met ruimte voor vernieuwing? Trek dan zondag de stekker uit de beamer, vergeet de sleutels van het gebouw of zet keihard het verkeerde lied in en kijk wat er gebeurt.
Door Bettelies Westerbeek
Missionair pionier bij MarcusConnect in Den Haag en missionair aanjager in het Westland