Ik zou de vraag bijna om willen draaien: hoe laat je je aandacht verslappen in een wereld waar de vluchtelingenproblematiek dagelijks als een lawine aan komt rollen? Het begint bij de ochtendkrant en dendert de hele dag door, dat misselijkmakende refrein van ontheemde mensen. Losgescheurd van hun omgeving, alles verloren en op zoek naar een plek op deze aardbol om een nieuw leven op te bouwen.
En dan de vreselijke tegenbeweging van middelvinger opstekende, leuzen scanderende mensen die dit immense vraagstuk weten terug te brengen tot absurde oneliners, die worden gevoed door angst en onwetendheid. Deze groep fascineert me. Ik probeer hen te begrijpen, maar echt lukken wil het niet.
Gemaskerde mannen
In Woerden bestormde een groepje gemaskerde mannen de noodopvang. Ze gooiden vuurwerkbommen en schreeuwden leuzen. Hun actie zorgde voor een korte paniek bij de groep vluchtelingen die de geluiden herkenden uit de stad waar ze van weggevlucht waren. Ik heb alles geprobeerd om met deze groep in gesprek te komen. Ik wil echt mijn best doen om te begrijpen wat hen drijft. Ik wil mijn hoofd niet wegdraaien voor deze sentimenten die ik in de basis verafschuw, maar die bij een grote groep Nederlanders aanwezig zijn. Tot nu toe helaas zonder resultaat. Schreeuwen is kennelijk eenvoudiger dan naar elkaar luisteren.
De enkeling
Het helpt mij persoonlijk altijd om een groot probleem terug te brengen tot menselijke proporties. Van vluchtelingenproblematiek tot vluchteling tot Hanin - het vierjarige meisje uit Syrië dat met haar ouders in onze wijk is komen wonen. Haar prachtige bruine ogen en haar springende krullen houden mijn aandacht op een natuurlijke manier vast. Veel meer dan de overweldigende nieuwsberichten die nauwelijks meer in mijn hoofd passen. Als een probleem te groot wordt, de aantallen teveel, richt je dan op de enkeling en raak daar bevriend mee. Het zal je helpen om de eigen gevoelens te kanaliseren en je hart te laten helen door die andere mens die wél binnen je bereik is.
Want wie een vluchteling de hand heeft gedrukt, ontdekt al snel dat die andere hand van hetzelfde materiaal is gemaakt als de eigen hand. Cijfers worden mensen, gezichten krijgen namen en verhalen worden mensenlevens. Je zult nooit meer hetzelfde denken over deze ingewikkelde problematiek.
