Het einde van het kerkelijk seizoen loopt parallel met het einde van het schooljaar. En op iedere basisschool zijn er dan tieners die afscheid nemen: na groep 8 wacht voor hen het voortgezet onderwijs.
Ineens ben je dan weer de jongste, moet je soms nieuwe vrienden maken, zijn er andere gewoonten en gebruiken. Die overgang gaat ook nog gepaard met emotionele en lichamelijke veranderingen: de puberteit. En in de kerk hoor je ineens niet meer bij de kinderen, maar bij de tieners en daar horen vaak andersoortige activiteiten bij.
Een grote overstap dus en dat kan een gevoel van eenzaamheid, vervreemding geven: wie ben ik en waar hoor ik bij, wat wil ik en wat geloof ik? De overstapdienst markeert deze verandering en laat de tiener weten: je bent niet alleen, er is een gemeente om je heen en met elkaar mag je erop vertrouwen dat God zijn naam eer aan doet – Hij zal er zijn. En waar je het als tiener moeilijk vindt om je weg te vinden, om geloven deel te laten zijn van je leven, daar is een gemeente die je daarin voorgaat, die je daarbij helpt.
In de overstapdienst in mijn gemeente werden de tieners in een filmpje gepresenteerd, hoorde de gemeente iets over hun hobby’s, over hun schoolkeuze en werd verteld hoe hun ouders hen typeerden. Zo kreeg de gemeente een beeld van wie de tieners zijn. Ze kregen een aantal cadeautjes als herinnering, maar ook om hen te helpen bezig te blijven met God. Ik heb voor hen gebeden en hen gezegend.
Ik vond het weer een waardevolle dienst waarin de verschillende generaties met elkaar verbonden waren.