Soms vraag ik me af of het wel effect heeft. Het leven als jeugdwerker kan soms druk zijn. Allerlei verschillende dingen die geregeld moeten worden. Nieuwe activiteiten die georganiseerd worden. Een jongere die extra aandacht vraagt. Een leider die abrupt met zijn taak stopt...
...Een whatsapp of belletje dat tussendoor komt. Die eindeloze gedachten met ideeën voor het jeugdwerk, die ook buiten werkuren vrolijk in mijn hoofd klinken. En oh ja: ik moest die clubavond ook nog voorbereiden.
Snel bereid ik het voor, in de overtuiging dat ik eerder had moeten beginnen met voorbereiden. Dan had ik meer uit de avond kunnen halen. Ik verdeel de taken en dus kan de clubavond beginnen. Het is vrijdag, einde van de week, dat merk ik gelijk aan de tieners. Ik vraag me af of zelfs een ritalin-pil hier wel tegen opgewassen zou zijn! Hoe leuk ik jongeren ook vind, vanavond had ik liever thuis op de bank gezeten met een zak popcorn en Netflix aan. Ik vraag me af of de tieners van vanavond wel iets meenemen naar huis. En dan is het alweer het einde van de avond. We sluiten af met het geliefde popcorngebed, ik nodig de tieners uit om mee te bidden en een van hen begint: "Heer, dank U wel voor deze jeugdleiders. Ik vind het zo bijzonder hoeveel tijd ze voor ons vrijmaken. Ze zijn voor mij een voorbeeld en helpen me te groeien in mijn geloof." Ik ga naar huis, blij dat ik niet thuis op de bank zat. Soms vraag ik me wel eens af waarom ik kan twijfelen of het wel effect heeft. Wat hebben we mooi en waardevol werk!