Veel kerken functioneren zoals ze altijd gedaan hebben en vertrouwen erop dat hun kerkbanken door geboortes en verhuizingen de komende jaren nog wel gevuld zullen zijn. Of ze maken zich wel zorgen om de terugloop van hun ledental en organiseren daarom ad hoc wat activiteiten. Maar daarmee gaan we niet zorgvuldig om met de voortgang van de verspreiding van het evangelie.
We moeten contextualisatie – de toepassing van het evangelie op de plaatselijke cultuur – speerpunt maken van onze agenda. Niet om mensen naar de mond te praten en alleen nog maar te zeggen wat ze willen horen. Maar het is wel belangrijk dat kerken weten wie de mensen in hun omgeving eigenlijk zijn. Hiervoor kun je bijvoorbeeld gebruik maken van statistieken van de burgerlijke gemeente of enquêtes.
Zodra je weet wie de mensen zijn die je wilt bereiken, ga je terug naar de Bijbel. Wat heeft de Bijbel te zeggen tegen deze mensen? Hoe kun je de eeuwenoude verhalen toepassen op hun leven? Durf de stap te zetten om je manier van communiceren (bijv. preken) aan te passen. Je verandert het evangelie niet, maar wel de vorm. Iemand zei eens dat het evangelie niet gevangen mag raken in twintigste-eeuwse kerkvormen. Daar sluit ik me van harte bij aan. De boodschap is heilig, de vormen niet! Laten we met elkaar goed nadenken hoe we onze schat, het evangelie, recht doen door haar goed te communiceren. Ik stel voor om 2015 tot jaar van de contextualisatie te maken.